Ano Bang Gusto Mong Maging?

“Ano bang gusto mong maging?” 

                     Nakakatuwang isiping sa simpleng tanong na ito lang pala mabubuhay ang pagnanais kong maging bata muli. Hindi makakaila na kapag ang isang musmos ay tinanong mo ng mag katagang iyan ay walang kagatol gatol silang makapagbibigay ng sagot. Nariyang magiisip sila ng propesyong palasak na narinig nila sa iba… Doktor, Pulis, Titser, Abogado o di kaya nama’y engineer. May ilan din na sasagot na gusto nilang magiing katulad ng isang personalidad, sikat na artista , magagaling na atleta o di kaya naman ay yung mismong mga magulang nila.

                      Naalala ko pa noon, mga dalawang taon palang ata ako noon sa elementarya, kapag may nagtatanong sa akin kung anong gusto kong maging ay isa lamang lagi ang aking sinasagot … MAGING SCIENTIST  yun tulad  ng mga napapanood ko sa T.V. May malaking  laboratory, nagsasaliksik at nakakaimbento ng kung ano-ano. Halos anim na taon ko ring pinananghawakan ang pangarap na yon, pero sa kung anong dahilan ay kada umilipas ang panahon ay unti-unti ring humihina ang pagsagot ko sa mga tao na gusto kong maging Scientist,,, hanggang sa tuluyan ko na nga syang binitiwan, noong Grade 6 ako, hindi ko na ninais na maging Scientist. Wala naman kasi kaming pampagawa ng laboratory, hindi kami ganun kayaman para maipagawa iyon, hindi rin naman ganung pangmalakasan yung talino na meron ako para makagawa ng mga bagay na di kayang gawin ng iba. Wala kaming maraming pera. Iyan marahil yung pinakamalaking dahilan na nagbukas sa mga mata kong di pala lahat ng gusto ay pupwede, hindi pala lahat ng kayang gawin ay para sayo… kaya ng tinanong muli ako kung anong gusto kong  maging? Iba na ang lumalabas sa aking mga labi: “Gusto ko maging Engineer! Isang magaling at mayamang engineer!” Dala na rin marahil ng kagustuhan kong makapaguwi ng maraming pera sa aking mga magulang kaya patuloy kong kinunbinsi ang aking sarili na ito na ang gusto kong maging… gusto kong maging engineer… dapat ay maging engineer ako. Habang nasa highschool ay pinilit ko talagang gawin ang lahat upang maging kwalipikado ako sa kursong Engineering, ginalingan ko sa Math pati na sa Science tinuruan ko rin ang sarili kong matutong magdrawing dahil walang engineer ang hindi marunong gumuhit. Magiging engineer ako, magpapayaman at tsaka ko nalang iisipin ang mga gusto kong gawin pag mayaman na ako. Isang perpektong plano marahil.Bago ako makatapos ng highschool ay madalas akong nagkakasakit sa kung anong dahilan, may mga pagkakataong halos di ako mabuo ng isang Linggo sa aking mga klase dahil sa dalas kong magkasakit. Habang nasa isang klinika, napaisip akong muli, “kung isa lang akong mayamang engineer papaano ko naman kaya matutulungan ang sarili ko ganitong mga pagkakataon? Papaano ko malalaman na tama ang mga ibinibigay na gamut sakin sa tuwing may sakit ako? Papaano kaya maililigtas ng pera ng isang engineer ang mga taong mahahalaga sa akin na may sakit?” Dali-dali akong bumuo ng desisyon. Hindi na ako magiging mayamang engineer! Mamaging magaling na Doktor ako … isang doctor na kayang pangalagaan ang kanyang sarili sa oras na magkakasakit sya, datapwat hindi parin naman nawawala sa isip kong kapag naging Doktor ako ay kikita parin naman ako ng sapat na pera para gawin ang lahat ng gusto ko kapag Doktor na ako. Mabuti nalang at hindi naman ako gaanong tamad sa pag-aaral, ayos parin naman ang mga grado ko, sapat para na kahit papaano ay makakuha ako ng Scholarship para magpatuloy sa pagaaral (dahil sa alam ko na hindi kami ganun kayaman para mag-aral sa kolehiyo ng walag ayuda).

                  Hinigpitan ko ang hawak sa ambisyong ito. Magiging Doktor ako! Pagkaraan  ng isang markahan, Magiging Doktor …ako…!, dumaan pa ang isang markahan at mas humina pang lalo ang sigaw ng pagnanais kong maging Doktor. Hanggang sa napalitan na nga ito ng “Magiging Doktor pa nga ba ako?”. Buwan iyon ng Marso, iyon yung panahong labis kong napagtanto na mali pala yung laging tinatanong ng mga nakatatanda sa akin,,, hindi pala dapat “Ano ang gusto kong maging?”, kundi ano ang kaya kong maging. Noong mga panahong iyon ko lang narasan ang sobrang pagkainggit, bakit sa kabila ng matataas na grado na aking pinaghirapan ay hindi ko pa rin magagawa o maipagpapatuloy man lang ang mga bagay na nais kong gawin. Nakakalungkot totoo. Hindi ko lang marahil matanggap na hindi ako kasing swerte nung iba may pagkakataong mamili. Bakit yung bida sa mga teleserye eh ang problema lang ay kung anong kursong kukunin? Bakit ang problema lang nila ay kung bakit sila magsishift sa Fine Arts at titigil ng pagmemedicine (isang eksena sa komersyal ng McDonalds) bakit pagdating sakin ay walang ganun? Bakit sa amin ay walang naman palang pagpipilian? Gaya ng dati ay bibitiwan ko nanamang muli ang aking mga naunang sagot sa “Kung ano bang gusto mong maging?” hindi na ko magiging Scientist, hindi na ako mageengineer, hindi na rin magdodoktor. Hindi dahil sa hindi ko gusto pero dahil hindi naming kaya… HINDI KO PALA KAYA, bagkus ay isa nalang ang gusto kong mangyari. “Gusto kong makatapos ng pag-aaral!” hindi na ako magbibigay ng kung sa anong kurso basta gusto lang makatapos ng kolehiyo sa ano mang possible paraan na kaya kong gawin. Swerte parin naming maituturing dahil hindi naman naging masyadong maramot sakin ang tadhana, nagkaroon naman ko ng pagkakataong makatapos ng kolehiyo ng wala ganoong naging epekto ang kawalan namin ng maraming pera. Sa wakas! Nakatapos na rin ako! Mayroon na kong diplomang nagpapatunay na nakatapos ako ng kolehiyo… ito ang gusto kong maging… makapagtapos ng pag-aaral sa kolehiyo… ito na yon… ang gusto kong maging… ito na nga ba iyon?

                Tutad ng isang barkong walang kapitan, tila nagkandaligaw ligaw ako sa laot ng mabangis na daigidg matapos kong makatapos ng kolehiyo, laging binabalikan ang mga tanong kung ano na nga ba ang nangyari sa dating batang gustong maging Scientist…Mayamang Engineer… at Magaling na Doktor. Ano na nga ba ang naging ako? Ito na nga ba ang gusto kong maging? Kamakailan lang napagtanto ko kung bakit madalas na nagtatanong o naghahanap ang karamihan ng mga tao, “Pakiramdam ko kasi ay may kula pa sakian”, “Sa tingin ko’y may hinahanap akong iba”, “Parang hindi na ako masaya”. Dahil sa di maubos ubos na kagustuhan ng mga tao ay madalas tayong humahantong sa paghahanap ng dahilan kung bakit wala tayo ng mga nais natin, madalas na bumubuo ng mga tanong kung bakit hindi natin ito nakukuha pagkat iyo na marahil ang pinakamadali o pinakawais na gawin. Puros katanungan, pagsisisi at kawalan ng aksyon ito lamang ang madalas nating panghawakan, dahil madali,walang hirap bagamat walang kasiguraduhan. Katulad ng dati, ngayong medyo may edad na ako ay naibang muli ang aking kasagutan sa tanong na “Anong gusto mong maging?” tuluyan ko ng nilimot ang dating akong nangangarap na maging Scientist…Mayamang Engineer… at Magaling na Doktor. Bagamat may trabaho naman ako at tapos ng kolehiyo ay alam ko parin sa aking sarili na hindi pa ito yung hinahangad kong “Maging” bagamat matanda na ko; kaakibat na rin marahil ng pagtanda ang paghahangad ng mas payak na mga bagay sa daigdig. Wala na kong propesyong hinahangad na pasukan, hindi na ako nagnanais mapunta sa katayuan nino  man, isa nalang marahil ang gusto… “Ang maging MASAYA”. Sa hinaba haba ng pagpapalit isip ko sa katanungang ito, isang bagay marahil ang lagi kong nakakalimutang gawin gaya ng ibang tao. May nagsabi sakin noon, isang guro, na kaya raw maraming tao ang nagkakamali sa buhay o maski na sa isang simple tanong na isang pagsusulit ay dahil madalas nating inuuunang isip ang sagot sa isang tanong kesa bigyang tuon ang mismong tanong. 

                         Mapanlilang ang tanong na “anong gusto mong maging?” Pinipilit tayo nitong maghangad ng mga bagay na wala sa atin, Binubuhay nito ang ating kagustuhang baguhin ang daigdig kung saan tayo nakatindig, Nagbibigay ito ng pagkakataong makaramdam tayo ng inggit at pagkasawi, Binubuksan ang ating mga mata sa matatayog na ilusyon at ambisyon (bagamat hindi ito mali), ngunit ang totoo nama’y sinusukat lamang ng tanong na ito ang kasalukuyang estado mo sa daigdig ang kakayahang maniwala sa kung anong mga kaya mong gawin at magpatuloy sa kabila ng tila di pag-unlad ng iyong mga gawi. Bagamat sadyang di makakaila na malaki ang panghihinayang ko sa makailang ulit kong pagbitiw sa mga bagay na ninais kong maging, wala na rin naming mababago kung patuloy kong hahanapin kung saan na napunta ang mga kagustuhang iyon, ay pipilitin ko na lamang magpatuloy. Magpatuloy sa walang hanggang paghanap ng kasiyahan, magpatuloy na mabigay katuparan sa naisin ng iba. Wala naman talagang nagnakaw ng aking mga pangarap, wala ring dapat sisihin kung bakit sila biglang nawala, tunay na magnanakaw nito ay mismong ating mga sarili, ang kawalan ng pag-asang magagawa mo ito at pagpapasyang bitiwan ang mga ito. Sa huli, tunay ngang darating ang isang umaga kung kailangan magnanais kang magsimula ng ibang bagay at bumuo ng mga bagong balak sa buhay; at padumating ang araw na ito, walang duda; hindi mo na nanaising matulog muli dahil sa panaginip mo na lamang makikita ang dating ikaw.