Pilitin ko mang limutin at magpatuloy sa pagpapanggap na
kaya kong iguhit ang takbo ng buhay ko sa kung anong hubog na naisin ko itong
pangarapin, tila hinihila pa rin ako ng
pagkakataon sa puntong ako’y muling hahantong sa isang desisyong na magbibigay
sakin ng kawalan ng pagpipilian. Oo, bagaman alam ko sa salita at katha ang
guhit ng buhay na gusto kong patakbuhin, ngunit ang malaking suliranin kung papaano akong magsisismula sa pagguhit
nito. Ngayo’y wari mong nakatiwawang na binhi sa tigang na punla, umaasang
madadampian ng ginhawang papawi sa aking uhaw mula sa ulang hindi naman alam
kung kalian magsisismula, nagaantay sa hangin magdedisisyon kung sa anong
landas ang aking patutunguhan o di kaya’y sa mismong lupang kinatatayuang walng
kasiguruhan. Pano nga kaya yayabong ang binhi ng kawalang pakialam? May
pagkakataon kaya akong umasa sa mga
prutas o bulaklak man lang mula sa binhi ng hindi kasiguruhan.
Happily ever after, mukhang sa fairy tales ko lang na talaga
yun maririnig.Kung sa bagay mas masahol pa yata sa kahit anong love story ang
kailangan kong pagdesisyonan. Kung tutuusin, hindi naman na sana aabot sa
ganito ang istoryang aking iginuguhit ngunit dahil na rin sa kawalan ng
magaling na director na akin sanang ginagampanan ng buong husay,eto’t hindi
mabigyan ng magandang dyastipikasyon ang estoryang ito.
Ngayo’y muling dumarampi sa bawat buton ng makinilya ang
bawat daliring tila napipilitan lamang gumawa ng isang bagay na kaunting
makakabawas ng kalituhan ng isang pipityuging mangangatha. Tila hindi gumagana
ng tama ang kaliwang bahagi ng aking utak, bagamat hindi rin ko sigurado kung
sa kaliwang bahagi ba talaga ng utak ko ang diperensya base sa mga pinag-aralan
ko nuon. Hahaha, tila nadala na rin ako sa binuo kong pagpapanggap bilang
madunong na Homo sapiens. Akala ko’y sapat ng makuntento sa mga patakip butas
kong pagresolba sa mga kinailangan kong mga pagsosolusyon, datapwat hindi man
lamang ako naglaan ng panahon upang silipin at pag-isipan man lamang ang bawat
bagay bagay. Bakit kaya hindi kayang magawang lahat ng parang bumubuo ka lang
ng lego blocks ang lahat ng mithiin mo sa buhay.
No comments:
Post a Comment