Kudos! Kiddos!

Pangarap at ambisyon…

Marahil kaya marami satin ang ayaw ng lumipas panahon ng kabataan natin ay dahil sa panahon lang na yon tayo nabibigyan ng pagkakataong mangarap ng walang limit at gumawa ng mga planong walang bahid takot at punong-puno ng kompyansa.”The Impossible Dreams” nga sigurong maituturing pero nakakatuwa parin namang balikan ang ilang mga bagay na pinangarap ko (at maging mo na rin marahil) nung kabataan ko/natin…

“Gusto kong makatapos ng pag-aaral”- Isa ito sa mga “must” ng lahat simula pa noon, parang may instant ginhawa kasing kalakip ang makatapos ng pag-aaral base sa kung pano tayo pangaralan ng mga nakakatanda kaya lahat ay may ganitong pangarap.

“Sana may superpowers ako”- Sa kapapanuod ng mga cartoons at anime noon ay lagi kong iniiisp kung possible nga kayang magkapowers din ako? Pano kaya ako magiging mutant man lang para makapasok sa school ni professor X? Sana makasali din ako minsan sa mga torneyo na naglalaban ng powers ang mga kalahok na parang sila Recca, Son Goku at Eugene.

“Gusto ko ng Brick Game, Walk Man at Family computer”-Mahirap kasing mang-uto ng mga kaibigang may kaya para lagi ka nilang palaruin ng mga latest gadget nila nung araw. Tsaka di ka kasi mag-eenjoy talaga sa paglalaro ng hindi naman sayo kasi lagi mong naiisip na baka masira mo yung hininiram mo habang nilalaro mo yun, eh di naman sayo yun kaya kakatakot din minsan lalo na kung mamahalin yung masisira mong laruan.

“Sana may paggawaan kami ng tokens”-Bilang adik nga ako sa mga arcade games noon, lagi kong hinihiling nasa ay di nauubos yun tokens na meron ako para di ko na kailangang galingan sa pagtalo computer controlled players para lang di masayang yung isang token na meron ako.(Di kasi nawawala ang bisa ng isang token hanggat di ka pa na gegame over lalo na kung “marvel vs capcom” ang lalaruin mo haha)

“Sana laging kompleto sa gamit ang lahat ng public school sa Pilipinas”-Bilang produkto ako ng public education since elementary, iyon lagi ang hiling naming kapag may mga activies kaming nagrerequire ng Science laboratory na functional, Computer Room na may gumaganang computers at aircon sa mga panahong halos madehydrate kana sa init sa loob ng room. Para hindi na lang kami lang pinagiimagine ng mga teacher naming na kunwari may ganito, at kunware may ganun.

“Sana may sarili akong T.V”- Noong mga panahon ng kabataan ko, T.V is a must! Hehe, natatanda ko pa noon nung nasa prime time pa yung mga anime na palabas sobrang nakakatulog ako sa sama ng loob dahil di ko mapanuod yung mga cartoons gawa ng isa lang ang T.V namen at hindi iyon ang gustong panuorin ng mga taong nakatatanda sa loob ng bahay namin.

“Sana magsnow naman minsan sa Pilipinas”- Well lahat naman ata ng batang Pilipino ay minsan ng humiling ng ganyan.

“Sana ay tumanda na ako agad”- Ewan ko ba kung bakit, parang mas marami kasing nagagawa kapag matanda kana. Pero kapag tumanda kana ay maiisip mong kabaligtaran pala yon. Haha at magpapasalamat ka nalang na buti nalang ay di ka kaagad tumanda nung mga panahon na yon.

“Gusto kong magkaroon ng Hi-Tech na Science Lab”- Tandang-tanda ko pa noon na isa sa mga unang goal ko sa buhay noon ay ang magkaroon ng Lab na kagaya kay Dexter, yung tipong marami akong maiimbentong bagong gamit at potions. Kala ko kasi noon ay possible yon.

“Sana ay kasali ako sa barkada ng BERKS”- Yun kasi yung uso noon, yung barkadahan nila John Prats ,Heart Evangelista, Camille Prats , Mico Samson etc. Parang ang sarap kasi nung buhay nila eh, nasa iisang subdivision lang tas pagimik-gimik lang hehe.

“Sana kasama ako sa ilang enchanted films nuon”- Uso kasi nuon yun mga fictional na pelikula tulad ng Batang X, Enchanted kingdom etc. kaya lagi kong iniisip kung ano kaya yung feeling na maging bida sa pelikula at maging kapareha ni Anna Larusea at Anne Curtis(pero mga nene pa sila nung time na yon).