Ng Muli Akong Magpasyang Magpatubong Muli Ng Tigyawat sa Malawak Kong Pisngi (1)

ISANG HAKBANG PASULONG, DALAWANG HAKBANG NG PAG-AALINLANGAN

Matapos akong iduyan sa kaginhawahan ng ilusyon na buhay na tatlong taon kong pinagtaguan, naranasan kong muling mapagod ng todo-todo na halos gumapang na ako sa higaan ko para lang matulog. June 3, isang simpleng araw sa marami, pero para sakin ay ito ang araw na sumampal sa malapad kong mukha upang gisingin ako sa tunay na proseso ng reyalidad.

First everything, ito nalang ang lagi kong pambungad para sa araw na ito. Hindi ko alam kung anung aasahan ko, at ayaw ko ng isipin ang mga pedeng mangyari. Ang araw na ito ay nangunguhulugan ding buong araw akong di pedeng ngumiti, Sa kung anu mang dahilan ay yung na yata yung major requirements para sa araw na ito. Lahat ng klase ng pagod ay naranasan ko sa araw na ito., literal na mula ulo hanggang paa. Hindi ko alam kung anu yung mararamdaman ko nung araw na yon pero buhay parin naman ako sa ngayon kaya OK lang naman siguro yung stress na sagad sa buto na dala ng araw na yon.

SUMAKIT YUNG LALAMUNAN KO, HALOS MAPUTOL ANG MGA PAA KO, PARANG PINIGA NG HUSTO YUNG UTAK KO HANGGANG SA KAHULI-HIULIHANG NEURON AT HIGIT SA LAHAT AY HALOS MAUBOS ANG LAHAT NG FLUID KO SA KATAWAN! yang na siguro ang the best na definiton ng petsang June 3, 2013.

Panghihinayang...

Matapos kong icondition ang sarili ko at piliting maka-adapt sa environment na meron ako sa loob ng ilang araw, heto't tila binuhusan ako ng isang timbang pang-aasar ng tadhana.

"Hello ito po ba si Pete Cayzhart?" bungad palang sa telepono ay naexcite na ako.
"Bale taga-valsci po ako sir and gusto ko lang po sanang tanungin kung interesado po ba kayong kunin yung item na meron kami ngayon as Science teacher?" What the Heck!!,, Bakit ngayon pa kung kelan natali na ako sa isang kompromiso?

Nakakainis lang isipin na kung kelan nagpasya kanang magsimulang bumuo ng bagong pagkaka-abalahan ay darating yung bagay na minsan mo nang pinangarap.

Hindi talaga siguro ako pang-ValSci :(

Parang OJT palang eh pinag-kait na sakin maexperience yung gumalaw sa isang school na puno ng mga taong di hamak na milya milya ang galing kumpara sakin; isang lugar na kung saan mararanasan ko yung level ng stress at challenge na di lahat ay nakakaranas.... sayang lang, kasi dun ko dati navisualized yung sarili ko....nakakahinayang lang na may chance sana kaso eh di na pede!,,, parang paborito mong ulam na hinain pagkatapos mong uminom ng isang baso ng tubig, parang libre sakay ng jeep pagkatapos mong magbayad na ng pamasahe... siguro ng di ako para dun... siguro ng ay dito na talaga yung lugar ko sa ngayon.